Pierwotnie założona przez trzech żydowskich przedsiębiorców o nazwiskach Michał Gutman, Izrael Kahn i Wolf Luzer Glajtman, Fabryka "Emalia" Oskara Schindlera miała skomplikowaną przeszłość własnościową, zanim ostatecznie została przejęta przez Oskara Schindlera. Pierwszych 3 żydowskich przedsiębiorców wydzierżawiło od fabryki hale produkcyjne, co pozwoliło im nabyć działkę przy ulicy Lipowej pod przyszłą siedzibę.

Pierwotnie założona przez trzech żydowskich przedsiębiorców o nazwiskach Michał Gutman, Izrael Kahn i Wolf Luzer Glajtman, Fabryka "Emalia" Oskara Schindlera miała skomplikowaną przeszłość własnościową, zanim ostatecznie została przejęta przez Oskara Schindlera. Pierwszych 3 żydowskich przedsiębiorców wydzierżawiło od fabryki hale produkcyjne, co pozwoliło im nabyć działkę przy ulicy Lipowej pod przyszłą siedzibę.

Po tym, jak Oskar Schindlera stał się właścicielem Fabryki "Emalia", początkowo zaczął zatrudniać żydowskich pracowników ze względu na lukratywne perspektywy ekonomiczne. W tym czasie koszty rekrutacji były znacznie niższe w przypadku pracowników żydowskich, ponieważ nie przysługiwało im prawo do odszkodowania. Ostatecznie Schindler zdał sobie sprawę ze swojego obowiązku pomocy Żydom podczas wojny. Rozpoczął produkcję pocisków amunicyjnych w fabryce, aby zaklasyfikować ją jako niezbędną do działań wojennych. Uratowało to robotników przed obozami koncentracyjnymi.

Po tym, jak Oskar Schindlera stał się właścicielem Fabryki "Emalia", początkowo zaczął zatrudniać żydowskich pracowników ze względu na lukratywne perspektywy ekonomiczne. W tym czasie koszty rekrutacji były znacznie niższe w przypadku pracowników żydowskich, ponieważ nie przysługiwało im prawo do odszkodowania. Ostatecznie Schindler zdał sobie sprawę ze swojego obowiązku pomocy Żydom podczas wojny. Rozpoczął produkcję pocisków amunicyjnych w fabryce, aby zaklasyfikować ją jako niezbędną do działań wojennych. Uratowało to robotników przed obozami koncentracyjnymi.

Po tym, jak Oskar Schindlera stał się właścicielem Fabryki "Emalia", początkowo zaczął zatrudniać żydowskich pracowników ze względu na lukratywne perspektywy ekonomiczne. W tym czasie koszty rekrutacji były znacznie niższe w przypadku pracowników żydowskich, ponieważ nie przysługiwało im prawo do odszkodowania. Ostatecznie Schindler zdał sobie sprawę ze swojego obowiązku pomocy Żydom podczas wojny. Rozpoczął produkcję pocisków amunicyjnych w fabryce, aby zaklasyfikować ją jako niezbędną do działań wojennych. Uratowało to robotników przed obozami koncentracyjnymi.